องค์กรเปิด
แท้จริง โลกของเราเป็นสังคมเปิด เราไม่สามารถปิดอะไรได้อย่างแท้จริง ขณะที่เทคโนโลยีการสื่อสารมีความก้าวล้ำอย่างยิ่ง ทำให้การกระจายข้อมูลเป็นไปอย่างรวดเร็ว ฉับพลัน ทั่วถึงกันทั่วโลก
เราอาจจะกังวลว่า เด็กๆ จะได้รับข้อมูลข่าวสารด้านลบ เช่น ภาพและเสี่ยงที่ไม่เหมาะสม แต่หารู้ไม่ว่าเราไม่มีทางปกปิดสิ่งเหล่านี้ได้ เช่น ถ้าหากเราต้องการค้นหาข้อมูลรูปภาพจาก Internet สักภาพ ไม่ว่าเราจะใช้คำใดในการสืบค้น ผลที่เกิดจากการสืบค้นจะปรากฏภาพลามก หวาบหวิว ติดมาด้วย ยิ่งถ้าเราคลิ๊กเข้าดูภาพนั้น มันจะเชื่อมกับภาพอื่นๆ อีกมากมาย
เราต้องมองโลกในแง่ที่ดีและเข้าใจในสังคมแบบเปิด ยิ่งปิดกั้นยิ่งต้องการรู้ การสร้างกระบวนการเรียนรู้เพื่อให้รู้เท่าทันจึงจำเป็นกว่าการปิดระบบ
ระบบปิดจะทำให้เกิดความอ่อนแอ
ผมเป็นลูกชาวนา ครั้งหนึ่งผมเลี้ยงเป็ดไว้ 30 ตัว เลี้ยงตั้งแต่ตัวเล็กแบเบาะ ทำคอกเล็กๆ แต่ก็ใหญ่พอสำหรับลูกเป็ดทั้งหมด หน้าที่ของผมคือให้อาหารพวกมันในตอนเช้าและตอนเย็น ผมไม่ได้ปล่อยให้เป็ดออกนอกคอกเพราะผมขี้เกียจตอนไล่ต้อนมันกลับเข้าคอก
เมื่อเป็ดเหล่านั้นโตขึ้น ผมรู้สึกว่าคอกนั้นแคบลง แต่ก็ไม่เห็นความจำเป็นที่จะขยายคอกให้กว้างขึ้น หรือ ปล่อยให้พวกมันออกไปข้างนอกบ้าง ผมยังให้อาหารพวกมันเช่นเดิมคือตอนเช้าและตอนเย็น
ผ่านไป 3 เดือน เป็ดทุกตัวโตขึ้นมากจนเกือบได้ขนาดที่จะขายได้
แต่แล้ววันหนึ่ง ปรากฏว่าเป็ดที่ผมเลี้ยงแทบทุกตัวลุกไม่ขึ้น อ่อนเปลี้ยเสียขา ทั้งคอพับคออ่อน ทั้งไม่ยอมกินอาหาร
แท้จริง โลกของเราเป็นสังคมเปิด เราไม่สามารถปิดอะไรได้อย่างแท้จริง ขณะที่เทคโนโลยีการสื่อสารมีความก้าวล้ำอย่างยิ่ง ทำให้การกระจายข้อมูลเป็นไปอย่างรวดเร็ว ฉับพลัน ทั่วถึงกันทั่วโลก
เราอาจจะกังวลว่า เด็กๆ จะได้รับข้อมูลข่าวสารด้านลบ เช่น ภาพและเสี่ยงที่ไม่เหมาะสม แต่หารู้ไม่ว่าเราไม่มีทางปกปิดสิ่งเหล่านี้ได้ เช่น ถ้าหากเราต้องการค้นหาข้อมูลรูปภาพจาก Internet สักภาพ ไม่ว่าเราจะใช้คำใดในการสืบค้น ผลที่เกิดจากการสืบค้นจะปรากฏภาพลามก หวาบหวิว ติดมาด้วย ยิ่งถ้าเราคลิ๊กเข้าดูภาพนั้น มันจะเชื่อมกับภาพอื่นๆ อีกมากมาย
เราต้องมองโลกในแง่ที่ดีและเข้าใจในสังคมแบบเปิด ยิ่งปิดกั้นยิ่งต้องการรู้ การสร้างกระบวนการเรียนรู้เพื่อให้รู้เท่าทันจึงจำเป็นกว่าการปิดระบบ
ระบบปิดจะทำให้เกิดความอ่อนแอ
ผมเป็นลูกชาวนา ครั้งหนึ่งผมเลี้ยงเป็ดไว้ 30 ตัว เลี้ยงตั้งแต่ตัวเล็กแบเบาะ ทำคอกเล็กๆ แต่ก็ใหญ่พอสำหรับลูกเป็ดทั้งหมด หน้าที่ของผมคือให้อาหารพวกมันในตอนเช้าและตอนเย็น ผมไม่ได้ปล่อยให้เป็ดออกนอกคอกเพราะผมขี้เกียจตอนไล่ต้อนมันกลับเข้าคอก
เมื่อเป็ดเหล่านั้นโตขึ้น ผมรู้สึกว่าคอกนั้นแคบลง แต่ก็ไม่เห็นความจำเป็นที่จะขยายคอกให้กว้างขึ้น หรือ ปล่อยให้พวกมันออกไปข้างนอกบ้าง ผมยังให้อาหารพวกมันเช่นเดิมคือตอนเช้าและตอนเย็น
ผ่านไป 3 เดือน เป็ดทุกตัวโตขึ้นมากจนเกือบได้ขนาดที่จะขายได้
แต่แล้ววันหนึ่ง ปรากฏว่าเป็ดที่ผมเลี้ยงแทบทุกตัวลุกไม่ขึ้น อ่อนเปลี้ยเสียขา ทั้งคอพับคออ่อน ทั้งไม่ยอมกินอาหาร
จากหนังสือ : คนบนต้นไม้(2552)
ในบางครั้งการหลบเลี่ยงเพื่อที่จะไม่เผชิญกับสถานการณ์ ใช่ว่าจะทำให้รอดพ้นจากสิ่งต่าง ๆ เพราะการกล้าที่จะเผชิญกับความเป็นจริง มันจะทำให้เรามีภูมิคุ้มกันและรู้เท่าทันกับสิ่งที่เป็นไปในโลก (ทุกวันนี้ถ้าคิดว่าอยู่เฉย ๆ แล้วจะทำให้ไม่เจ็บตัว ไม่เดือนร้อย ท่านคิดผิดแล้ว เพราะทุกอย่างในโลกนี้มันเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันไปหมด เวลาที่เหลืออยู่ของชีวิต ของโลกเราเป็นคนเลือกว่าเราจะอยู่ยังไงก่อนที่จะไม่มีเราเหลืออยู่บนโลกใบนี้ หยุดมองหาแต่ผลประโยชน์กับตัวเอง พวกพ้องซะที ทุกชีวิตก็มีค่าเท่าเทียมกับชีวิตเราหรือชีวิตคนที่เรารักเช่นกัน ทำวันนี้ก่อนที่จะไม่มีโอกาสทำ)
ตอบลบ