เมื่อพยายามครอบครองสายลมโดยเอาภาชนะครอบมันไว้ เราจะสูญเสียมันไป ลมต้องเป็นอิสระ ลมต้องได้พัด เราจึงจะรู้สึกได้ว่ามีมันอยู่
จิตวิญญาณของมุษย์ก็เป็นเช่นกัน มันจะปรากฎขึ้นเมื่อปราศจากสิ่งที่ครอบไว้
จิตวิญญาณของเราทุกคนมีความเป็นอิสระแล้วตั้งแต่ต้น เราปรากฏขึ้นมาในจักรวาลพร้อมกับความบริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่มีความรู้สึกว่าสิ่งใดดีหรือไม่ดี ไม่มีสิ่งใดชอบหรือไม่ชอบ ปราศจากการรับรู้ว่าสิ่งใดมีอยู่หรือไม่มีอยู่ ไม่มีแม้แต่เจตจำนงใดๆ
แต่แล้วทันทีหลังจากเกิด เราจะถูกห่อหุ้มไว้ด้วยความรัก ความรักอันอบอุ่นได้ล้อมรัดเราไว้ในชั้นแรก ชั้นถัดมาคือกำแพงของความคาดหวัง พ่อแม่พี่น้องที่ได้มอบความรักและให้การกระทำทั้งหมดเพื่อให้ผู้ที่มาใหม่เติบโตเป็นคนดีพอที่จะเลี้ยงดูหรือตอบแทนในโอกาสถัดมา พ่อแม่ ครู ผู้สอนศาสนาหรือคนรอบข้างมักอยากให้ผู้ที่มาใหม่เป็นอย่างนั้นหรือทำอย่างนี้อย่างที่ตนเองคิดหรือตนเองต้องการ มีความหวังลึกๆ ว่าจะสลักเสลาเขาให้ได้รูปลักษณ์อย่างที่ตนเองจิตนาการ ความรักจึงมาพร้อมกับเงื่อนไขของการอยากได้กลับคืน เด็กๆ จึงเติบโตขึ้นมาพร้อมกับโซ่ตรวนของความคาดหวัง
คนมาก่อนได้ก่อกำแพงของความกลัวขึ้นโดยกำหนดมาตรฐานของบาปและการลงโทษ การลงโทษสุดแต่จะสรรหาวิธีตั้งแต่การเปรียบเทียบ การตีค่า การกล่าวหา ประณาม การโบยตี ไปจนถึงการตกนรก จนภาพของความทุกข์จากการลงโทษได้ฝังอยู่ในจิตใจลึกๆ ของผู้มาใหม่ ผู้มาก่อนยังได้แสดงพลังอำนาจให้คนที่มาใหม่กลัวยิ่งขึ้นด้วยการหักหาญผู้ที่อ่อนแอกว่าเพื่อการครอบครองโดยทำสงคราม และการออกกฎหมายเพื่อควบคุม ความกลัวทั้งหมดที่ถูกสร้างขึ้นนั้นเพื่อให้ผู้มาใหม่ได้เชื่องเชื่อ
กำแพงของความเกลียดชังได้ก่อขึ้นตามมา ผู้คนล้อมกลุ่มก้อนของตัวเองไว้ด้วยกำแพงของศาสนา กำแพงของเผ่าพันธุ์เชื้อชาติ กำแพงของขอบเขตประเทศ กำแพงของภาษา กำแพงประเพณีวัฒนธรรม และ อื่นๆ อีกหลายชั้น
เราจึงถูกล้อมด้วยกำแพงห้องอันคับแคบ บ้านอันคับแคบ รั้วบ้านอันคับแคบ เมืองอันคับแคบ และประเทศอันคับแคบ ทั้งที่โลกและจักรวาลอันกว้างใหญ่มีพื้นที่มากพอที่จะให้เราแต่ละคนเป็นอิสระ
(รายละเอียดโปรดติดตามในหนังสือ.. การเดินทางนอกกะลา)
การสลัดหลุดต้องอาศัยความกล้าหาญ อย่างแรงกล้า
นี่เป็นบางประสบการณ์ของคุรุOsho ในช่วงมัธยมปลายข้าพเจ้าเคยเข้าเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ในวันแรกที่ข้าพเจ้าเรียน อาจารย์เพียงแค่แนะนำหัวข้อวิชาเท่านั้น ข้าพเจ้าได้ลุกขึ้นและกำลังจะเดินออกจากห้องไป อาจารย์ได้พูดว่า "เจ้ากำลังจะไปไหนโดยที่ไม่บอกกล่าว? ข้าจะไม่อนุญาตให้เจ้ากลับเข้าห้องอีก" ข้าพเจ้าตอบกลับไปว่า "ผมเองก็ไม่คิดว่าจะกลับมาอีก อย่ากังวลไปเลย นี่คือสาเหตุที่ผมไม่ได้บอกท่าน
บทความ
การนำบางอย่างมาครอบตัวเองช่างง่าย แต่พออยากเอาสิ่งนั้นออกกลับอยากเย็นแสนเข็ญ บางคนทั้งชีวิตก็เอาออกไม่ได้เลย ทั้งที่รู้ว่าสิ่งที่ครอบอยู่นั้นทำให้เป็นทุกข์
ตอบลบแต่อย่างน้อยก็ยังดีที่มีคนคาดหวังไม่ใช่หรือ ความคาดหวังของพ่อแม่ที่เรารัก ก็คือความปรารถนาดีที่มีต่อเรา เป็นแรงผลักดันที่ทำให้คนเราได้มีวันนี้ มีกำลังใจในการสร้างสรรค์สิ่งดีงามเพื่อสังคม เชื่อว่าไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ยุคกี่สมัย คนเราก็จะเกิดมาพร้อมกับความคาดหวังเสมอ
ตอบลบ..เราเรียก..สิ่งปิดกั้น..จิตวิญญาณว่า.."กำแพงใจ"
ตอบลบ