ติดตามเรื่องราว

..เรียนรู้ จากความยาก..-
บางทีการทำให้เส้นทางสู่ความจริงคดเคี้ยวมากขึ้นสักหน่อยเพื่อให้เกิดระทางที่ยาวไกลขึ้นอาจจะเป็นสิ่งดีสำหรับชีวิตที่ต้องการเวลากับการค้นหาความหมาย นั่นล่ะ -PBL




วันเสาร์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

หงายกะลาพัฒนาครู1


วันที่ 25  ก.ค.2553 
      ครูทุกคนรวมทั้งคุณเจมส์พร้อมเพรียงกันที่ห้องประชุมตอนแปดโมงครึ่งในเช้าวันอาทิตย์ของช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ยาวติดต่อกันสี่วันรวมวันเข้าพรรษาด้วย ซึ่งน่าจะเป็นช่วงวันหยุดพักผ่อนของครู  ผมนัดหมายเพื่อมีการจัดอบรมครูสี่วันติดต่อกันโดยที่ไม่ได้บอกให้รู้ว่ากำหนดการเป็นอย่างไร หรือใครเป็นวิทยากรบ้าง  แจ้งเพียงให้ทุกคนเอาหมอนมาด้วย
      ผมเชิญคุณจตุพร  นักกระบวนกรซึ่งมีครูหลายคนรู้จักผ่านทางเฟสบุ๊ค  มาเป็นวิทยากรโดยไม่ได้กำหนดหัวข้อและไม่กำหนดระยะเวลาให้   ทั้งนี้เพราะผมอยากได้ตัวตนของเขา  การดำเนินกิจกรรมอบรมของวิทยากรมุ่งไปสู่กระบวนการถอดบทเรียนด้วยการสื่อสาร การเล่าเรื่อง  การสร้างบรรยากาศเพื่อการสนทนา  ซึ่งกิจกรรมเหล่านั้นครูเราเคยทำกันมาแล้วไม่น้อย  แต่ครูก็ไม่ได้แสดงความเบื่อหน่ายกลับตั้งใจให้ความร่วมมือกับวิทยากรเป็นอย่างดีเพราะตัวตนของวิทยากรได้เผยออกด้วยความเป็นมิตร  ผ่อนคลายและลื่นไหล
   เรามีเบรกเช้าและบ่ายที่เบาสบายมากเป็นน้ำสมุนไพรกับลูกเกดคนละ 6 เมล็ด และ เกาลัดอีก2 เมล็ด  ครูทุกคนยิ้มให้กับเบรกที่ไม่เข้าใจและคาดไม่ถึง   กิจกรรมของคุณจตุพรสิ้นสุดราวบ่ายสามโมง
   หลังเบรกบ่ายเรานอนดูหนังยาวร่วมกันเรื่อง The Chorus  ซึ่งเป็นเรื่องราวของครูคนหนึ่งที่ตั้งใจนำพาจิตวิญญาณของเด็กที่บอบช้ำผ่านท่วงทำนองเพลงChorus 
    หกโมงเย็นผมเล่าเรื่องราวและความคิดจากการได้ไปดูบางโรงเรียนที่เนปาล
    หนึ่งทุ่มเรารวมกันที่ลานใต้ร่มไผ่  ครูอ้อนปิดไฟและจุดตะเกียงน้ำมันไว้รายรอบ  เรานั่งล้อมวงกันกินแหนมเนือง แล้วทุกคนได้กินผักจนหมดเกลี้ยงเพราะความหิว
ตลอดเวลาครูทุกคนก็ยังสงสัยว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น
    ราวสองทุ่มครูอ้อนฉายวีดีโอที่เด็กๆ พูดถึงคุณเจมส์  แล้วกระบวนการถ่ายทอดวัฒนธรรมองค์กรก็เริ่มขึ้นจากครูรุ่นแรกๆ สู่ครูใหม่   เริ่มจากเรื่องเล่าของคุณเจมส์ว่าทำไมจึงสนับสนุนงบประมาณเพื่อให้เกิดโรงเรียนแห่งนี้   ผมฉายภาพเก่าๆ ตั้งแต่เริ่มการก่อสร้าง ฉายภาพกิจกรรมต่างๆในปีแรกเพื่อให้ครูที่เกี่ยวข้องได้เล่าประสบการณ์และความรู้สึกทั้งมวลออกมา  เราได้อมยิ้มให้กับความลำบากที่ผ่านมา  หัวเราะครื้นเครงกันหรือไม่ก็เขินอายกับบางภาพหลุดๆ  ผมรู้สึกได้ว่าตอนนั้นโลกได้กลมแคบเข้ามาล้อมไว้เพียงเรา
   หลังจากนั้นครูอ้อนได้ฉายวีดีโอที่เด็กๆ  ได้พูดถึงครูแต่ละคนอย่างประทับใจ   สำหรับครูบางคนกลับต้องนำ้ตาซึมเมื่อเห็นภาพเรื่องราวจากพ่อแม่ที่พูดถึงตนเองด้วยความหวัง  ความฝัน และปรารถนาที่จะให้ลูกเป็นครูที่ดี
เราจบวันแรกด้วยความรู้สึกปีติ  ชีวิตได้ลื่นไถลผ่านวันอันยาวนานอย่างนิ่มนวล  ตอนนั้นเวลาปาไปเกือบสี่ทุ่มแล้ว

10 ความคิดเห็น:

  1. จากศิษย์สำนักครูนอกกะลา
    4 วันกับการหงายกะลาพัฒนาครู เป็นช่วงเวลาแห่งความปิติ เกิดการใคร่ครวญสิ่งที่ทำ 8 ปีที่ผ่านมา ได้เห็นภาพวันเวลาเก่าๆ นั่งอมยิ้ม เขินอาย ได้ซาบซึ่งกับคำพูดลูกศิษย์ตัวน้อย พ่อแม่ที่ห่วงใย เป็นบรรยากาศที่อบอุ่น เอื้ออาทร เข้าอกเข้าใจ ไม่มีลูกน้อง ไม่มีเจ้านาย มีเพียงเรา
    ขอบคุณคุณเจมส์ คลาร์ค ผู้สนับสนุนงบประมาณและสนับสนุนกำลังใจ ขอบคุณครูใหญ่วิเชียร ไชยบัง ผู้ปลูกจิตวิญญาณความเป็นครู (ครูนอกกะลา) เพื่อพัฒนาความเป็นคนอย่างแท้จริง ผู้ที่ไม่เคยทอดทิ้ง ไม่เคยละสายตาไปจากพวกเรา(น้องๆ ทุกคน) ขอบคุณเพื่อนครูนอกกะลาที่ยืนหยัดเคียงข้างกันและกัน ขอบคุณเด็กๆ ที่เป็นเมล็ดพันธุ์ของวันพรุ่ง ขอบคุณเพื่อนครูทั่วทั้งโลก ผู้ที่เป็นความหวัง ผู้ที่ร่วมกันสร้างอนาคต
    ขอบคุณทุกคำชื่นชม ขอบคุณทุกสิ่งที่จะบั่นทอนกำลังใจ เราถือว่าทุกอย่างที่เข้ามาคือประตูที่เราต้องก้าวข้ามมันให้ได้ ไม่ติดกับคำเยินยอสรรเสริญ หรือท่อถอยกับคำนินทาว่าร้าย
    ขอเป็นกำลังใจให้กับคุณเจมส์ ผู้ให้อย่างแท้จริง
    ขอเป็นกำลังใจให้ครูใหญ่วิเชียร ผู้ยกระดับจิตวิญญาณครูทั่วโลก
    ขอเป็นกำลังใจให้ครูนอกกะลา ผู้มุ่งมั่น
    ขอเป็นกำลังให้ทุกแรงปรารถนาที่จะพัฒนาเมล็ดพันธ์ุของวันพรุ่งต่อไป

    ครูต๋อย
    ศิษย์นอกกะลา45

    ตอบลบ
  2. บรรยากาศในการอบรมที่ผมไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน
    อบอุ่น เป็นกันเอง มองรอบๆ ข้างล้วนเจอแต่กัลยาณมิตรกันทั้งนั้น
    ขอบคุณโอกาสที่ทำให้ผมได้เป็นส่วนหนึ่งในครั้งนี้...

    ตอบลบ
  3. ขอบคุณครูใหญ่ที่สรรหาสิ่งดีๆ มาให้พวกเราเสมอนะคะ
    เป็นกำลังใจให้ครุใหญ่ผ่านปัยหาและอุปสรรคต่างๆ เพื่อพัฒนยาการศึกษาต่อไป

    ตอบลบ
  4. ไม่ระบุชื่อ1 สิงหาคม 2553 เวลา 21:09

    ขอบคุณครูใหญ่วิเชียรที่สร้างสนามแห่งการเรียนรู้ ให้ครู (ทั่วโลก) ได้เห็นทางแห่งการสร้างคนอย่างแท้จริง เราขอเป็นสาวกนอกกะลาของท่าน สิ่งที่ได้เรียนรู้จากโรงเรียนของท่านนำมาใช้กับลูกศิษย์ตัวน้อยของเราได้มากเลยที่เดียว ขอบคุณที่ช่วยส่องทางสว่างให้เราครุผู้อยู่ในกะลาครอบมานาน ขอเป็นกำลังใจ และเป็นส่วนในกาารสร้างตำนานก่อนตาย

    ขอบคุณครูวิเชียรและครูนอกกะลาทุกท่าน

    สาวกนอกกะลา

    ตอบลบ
  5. ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่มีมากมายที่ทำให้ครูสำนักนอกกะลาได้เรียนรู้เพื่อนำมาสู่การปฏิบัติ

    ขอบคุณ...ครูใหญ่ ที่สรรหาสิ่งดีเพื่อพวกเราทุกคน
    ขอบคุณ..ครูอ้อน ที่ตั้งใจอย่างเต็มที่กับเรื่องราว ภาพ และเสียง ที่ชวนประทับใจ
    ขอบคุณ...วิทยากรที่เปิดโอกาสให้พวกเราได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้

    และสุดท้าย
    ขอบคุณ...ครูนอกกะลาทุกคน ที่ได้ใช้เวลาอันมีค่า คิด ใคร่ครวญ ร่วมกัน อย่างมีความสุข

    ตอบลบ
  6. ดีใจที่มีผู้ใหญ่ใจดีอย่างคุณเจมส์
    ดีใจที่มีครูใหญ่ที่คอยสรรหาสิ่งที่ดีงามและสวยงามมาให้พวกเราเสมอ
    ดีใจที่ได้มีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาสิ่งที่ดีงามให้กับสังคม
    และดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครูนอกกะลา
    ....สงบ และมีความสุข .....
    ครูจอย

    ตอบลบ
  7. ขอบคุณทุกคนนะครับ สงบ มีความสุข มีความรู้สึกว่าเหมือนอยู่วัดเลย....เดี่ยวขอตัวไปทำวัตรเย็นก่อนนะครับ 5555

    ตอบลบ
  8. ไม่ระบุชื่อ11 สิงหาคม 2553 เวลา 13:15

    ถึงเวลาจะผ่านไปแสนนานหลายปี แต่ก็ยังจดจำ หนึ่งความตั้งใจ ที่เคยร่วมงานกับเพื่อนครู ขอเป็นกำลังใจให้ สรรค์สร้างสิ่งที่ยากแสนยากคือการก้าวข้ามคืนวันของความเหน็บหนาวแห่งการสร้างความเป็นมนุษย์แก่เมล็ดพันธ์ใหม่ของสังคม .....คิดถึง ลำปลายมาศพัฒนา ...
    จากครูข้ามวัน

    ตอบลบ
  9. ณ โรงเรียนแห่งนี้ และด้วยวิสัยทัศน์อันกว้างไกล พร้อมด้วยจิตใจที่เสียสละของครูใหญ่ิวิเชียร ไชยบัง เยาวชนที่จะเป็นอนาคตของชาติ คงจะเป็นความหวังที่จะสร้างความเจริญจากความสามารถที่พรั่งพร้อมด้วยคุณธรรม จริยธรรม นำพาประเทศชาติไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองอย่างยั่งยืนและมีคุณค่า

    ตอบลบ
  10. ไม่ระบุชื่อ18 ธันวาคม 2553 เวลา 15:05

    เป็นกำลังใจให้นะค๊าาาาา

    ตอบลบ